Deze locomotief is geschikt voor het Märklin 3-rail wisselstroom systeem EN gelijkstroom 2-rail / gelijkstroom systemen! AC OF DC / DCC!
Model Chassis, frame, watertanks en rookkast zijn van metaal
Afzonderlijk aangebrachte detaildelen van messing of kunststof
Universele elektronica voor gebruik op zowel gelijkstroom- als wisselstroombanen: Locomotief kan worden gebruikt op drie- en tweerailbanen door de AC-ophaalshow te verwijderen en een tuimelschakelaar te veranderen
Kernloze motor met vliegwiel
Twee antislipbanden
Aangestuurd door ESU LokSound 5-decoder voor DCC-, Motorola®-, M4- en Selectrix®-bewerkingen
Automatische RailComPlus®-detectie met geschikte centrales.
Automatische aanmelding bij Märklin®-centrales met mfx®
“PowerPack”-opslagcondensator voor een ononderbroken stroomvoorziening
Lastafhankelijke, ventilatorgebaseerd en asgestuurde rookunit met dubbele uitgang en temperatuurregeling. Rookafvoer via de schoorsteen en ook via de cilinders (individueel aangestuurd)
Richtingaanwijzers wit/rood, cabinebinnenverlichting, passende verlichting in rangeermodus, verlichte vuurhaard met warmwitte LED’s
Dubbele sugarcube-luidsprekers met grote klankkast voor het best mogelijke geluid
Automatisch gestuurde koppelingen in gestandaardiseerde as volgens NEM 362
Werkende spoorverlichting
veerbuffers
Metalen wielen en gegoten zijstangen
Minimale straal 360 mm
Lengte over buffers 170,1 mm
De door de Stettiner Lokfabrik Vulcan ontwikkelde T18 gaat terug op het verzoek van verschillende Pruisische spoorwegdirecties voor een tenderlocomotief die minimaal 90 km/u vooruit en achteruit moet kunnen halen. De tussen 1912 en 1927 in 462 exemplaren door verschillende fabrikanten gebouwde T18 wordt beschouwd als de meest succesvolle tenderlocomotief voor passagierstreinen van de provinciale spoorwegen en werd tot 1972 door de Deutsche Reichsbahn DR en zelfs tot 1974 door de Deutsche Bundesbahn DB ingezet. het was mogelijk om in beide richtingen even goede rijeigenschappen te hebben, en de tank, die in principe afkomstig was van de G8, had zijn geschiktheid al bewezen bij de start van de productie van de T18. Met een vermogen van 1140 pk en een topsnelheid van 90 km/u, verhoogd tot 100 km/u vanaf de elfde geleverde machine, werden de locomotieven ook ingezet voor het trekken van lichte sneltreinen. Kort na de Tweede Wereldoorlog hervatte de Deutsche Bundesbahn (Duitse Bundesspoorwegen) de proeven met duwtreinen (duw-trektreinen) om de draaitijden van lokale treinen te verkorten. Hiervoor werd een aantal van de 424 bij de DB overgebleven locomotieven uitgerust met een indirecte balanstreinbesturingssysteem van de firma Hagenuk. Toen de trein werd geduwd, zat de machinist in het stuurstandrijtuig en gaf de rijcommando’s via het commandoapparaat door aan de stoker op de locomotief, die de verkeersleider bediende. Zodra de machinist begon te remmen, werd de regelaar automatisch gesloten door perslucht uit de stuurwagen. Later werd de push-pull-treinbesturing van de meeste 78.0-5’s verwijderd en werden de locomotieven opnieuw gebruikt voor lichte passagiers- en goederentreindiensten. DB bracht begin jaren zeventig zijn Pruisen samen in Baden-Württemberg. Na de Tweede Wereldoorlog beschikte de Deutsche Reichsbahn van de DDR over 53 locomotieven uit de serie 78. Om het zicht van de bestuurder te verbeteren, waren sommige machines uit het depot in Stralsund uitgerust met kleine windleiplaten.
